Pleurotus ostreatus
 |
Vos an lenga piemontèisa |
| Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
 La lenga dl'arbra[modìfica | modifiché la sorgiss]Ël P. ostreatus a l'é un bolè bel da conòsse. A l'ha na stagion ëd chërsita pì ùnica che ràira: a chërs ant l'invern, da otóber a mars. Për ancaminé a chërse a l'ha dabzògn ëd le prime brinà o dij prim gej (colp tèrmich). Descrission[modìfica | modifiché la sorgiss]Capel fin-a a 15 cm, bombà ò piat, bes, gris, dle vire an sël violèt, con ël bòrd bombà, seuli. Lamele biancastre, pòch decorente. Gamba curta ò sensa, dës-centrà. Ël capel a l'é gris pì o meno scur; dle vire a l'ha dle nuanse brun-e. La gamba as presenta squase sempe da na part, bianca. Le lamele, bianche, soens a rivo arlongh a la gamba. La carn, un pòch gorëgna, a l'é bianca. A l'é na specie motobin coltivà e as treuva an tùit ij mërcà. Ambient[modìfica | modifiché la sorgiss]A chërs dzora al bòsch, dzortut bòsch ëd j'arbre. A chërs pì che àutr tacà a l'arbra, ma 'dcò tacà al sàles e tacà a l'òpi. A l'é un bolè lignìcol, che a chërs a parte dal pé dle piante fin-a a vàire méter d'autëssa. A-i é dle vire che a chërs talment an su che un a peul nen cheuilo. Comestibilità[modìfica | modifiché la sorgiss]
An cusin-a a l'é motobin gustos; a l'ha dabzògn ëd na longa cheuita, përchè la carn a l'é pitòst gorëgna. Cheidun a l'ha pì car mangelo fricassà, ma a-i é 'dcò chi che a lo fa beuje un pòch e peui a lo ampan-a. Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse[modìfica | modifiché la sorgiss]
|
