Sìlaba
 |
Vos an lenga piemontèisa |
| Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
 Na sìlaba a l'é n'unità d'organisassion ëd na sequensa ëd son dël lengagi parlà. Per esempi, la paròla tèra a l'é fàita da doe sìlabe: tè- e -ra. Na sìlaba, tipicament, a l'é fàita da la nos ëd la sìlaba (soens na vocal) e da dij bòrd opsionaj inissiaj e finaj (tipicament, dle consonant). Le sìlabe a son soens considerà ij blòch ëd costrussion fonològich ëd le paròle. Le sìlabe a anfluenso ël ritm d'un lengagi, soa prosodìa, soa métrica poética e ij sò acent lessicaj. La scritura silàbica a l'ha ancaminà senten-e d'agn prima dël prim alfabet. Le prime sìlabe memorisà a son dzor a na taulëtta scrivùa pi o men dël 2800 prima ëd Nosgnor ant la sità sumérica d'Ur. Sto pasagi dai pitogram a le sìlabe a l'é stàit ciamà ël "pi amportant avansament ant la stòria dla scritura". Na paròla fàita ëd na sola sìlaba (com can) a l'é ciamà monosìlaba. Peui a-i son le paròle bisìlabe (con doi sìlabe), trisìlabe (con tre sìlabe) e via fòrt. |
