Éracle

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Éracle a l'é ël pì arnomà dj'eròe grech.
Fieul ëd Zéus e d'Alcmen, a l'é a l'inissi ciamà Alcide. Ël nòm Éracle, ch'a veul dì la glòria d'Era a l'é dovù a la preuva përmanenta ch'a l'é stàita soa vita an sla tèra, an rason dla gelosìa d'Era.

Éracle a ancarna la fòrsa butà al servissi dle càuse giuste. An dzorpì dle soe dódes preuve, a bat un baron ëd mostro ch'a teroriso la Grecia. Coma Edipo, a arpresenta l'òm ch'a së sfòrsa ëd fé la bin e a comet dij crìmen malgré chiel. A l'é pr'espié costi omissidi ch'as buta al servissi d'Euristeo, sò cusin, e ch'a fà su sò órdin le dódes preuve. La dariera a consist a andé a pijé Cérber ant j'anfer e peui a mnelo torna ambelelà; durant la dissèisa a feriss Ade e a lìbera Teseo.

J'aventure d'Éracle a séghito apress le dódes preuve. A la fin, a-i riva l'apoteòsi d'Éracle, ch'a monta al cel, a fa la pas con Era e a pija an sposa Ebea, sìmbol ëd l'eterna gioventura.

Le colònie greche ant ël sud ëd l'Italia a l'han fàit conòsse ël cult d'Éracle ai latin, ch'a l'han adotalo sota 'l nòm d'Ércol e a l'han fane l'eròe ëd legende.