Adolfo Mussafia

Da Wikipedia.

Adolfo Mussafia (an alman Adolf Mussafia), nassù a Spàlato ai 15 ëd fërvé dël 1835, a l'é stàit un lenghista, filòlogh e glotòlogh italian. A l'é mòrt a Firense ai 7 ëd giugn dël 1905.

Dël 1852 Mussafia a l'ha ancaminà jë studi dë Mzin-a a l'Università 'd Vien-a. A l'ariv a Vien-a a conossìa pa l'alman, ma già dël 1855 a l'era stait ciamà con l'incàrich ëd letor d'italian a l'Università.

Dël 1860 a l'era stait nominà professor strasordinari e dël 1867 professor ordinari.

Soa produssion sientìfica a l'é staita motobin rica.

A l'era stait elegiù a la Cambra Auta dl'Imper Austro-Ungàrich (Herrenhaus) e 'l 10 ëd luj dël 1883 soci dl'Academia dla Crusca.

Dël 1903 a l'era trasferisse a Firense, anté a l'é peui mòrt dël 1905.

Euvre[modìfica | modifiché la sorgiss]

  • Italienische Sprachlehre, 1860 (2. ed., Wien, 1865; 5. ed., Wien, 1872
  • Monumenti antichi di dialetti italiani, 1864
  • Altfranzösische Gedichte aus venezianischen Handschriften, Wien, 1864
  • Sul testo della Divina Commedia, 1865
  • Darstellung der romagnolischen Mundart, Wien, 1871
  • Beiträge zur Kunde der Nord-Italischen Mundarten im 15. Jahrhundert, 1873
  • Mitteilungen aus romanischen Handschriften, 1884