Anselm a l'era nassù al Borgh ëd Sant Ors, an Osta vers la fin dël 1033 e a l'é mòrt ai 21 d'avril dël 1109, a Canterbury.
Fieul dël lombard Gondulf e dl'aostan-a Ermemberga, ij sò a j'ero nòbij e rich (soa mare a l'era gropà a l'àuta noblëssa alman-a e amparentà coj cont ëd Savòja).
A l'avìa ëdcò na seur, Richera, sposa ëd Borgond, sgnor ëd la Tour de Villa, dont ël fieul Anselm a sarà vësco ëd Londra.
Anselm a vorìa fesse beneditin, ma sò pare a l'era contra.
Mòrtie soa mare, Anselm a pija la decision d'andessne.
A riva al monasté dël Bec, an Normandìa, fondà da Erluin dël 1034, anté che l'arnomà Lanfranch da Pavìa a mostrava filosofìa.
Anselm a ciama d'esse admetù ant ës convent ëd beneditin e as fa religios, a vintesset agn.
Finì ël novissià, a l'é ordinà prèive.
Cand Lanfranch a passa a la diression ëd n'àutr monasté, Anselm, ch'a l'avìa trant'agn, a l'é soasì për sucedje ant l'ufissi ëd prior dël Bec.
Dl'ost 1078, mòrtie Erluin, fondator e prim abà dël Bec, a l'unanimità ij religios a soasisso Anselm për sucedje 'me abà.
A restrà abà për quìndes agn, për peui dventé dël 1093 arsivësco ëd Canterbury.
Dël 1098 a l'ha partissipà al consili 'd Bari.
A l'era stàit sotrà ant la catedral ëd Canterbury, ma apress ël sisma d'Anghiltèra ij sò rest a son andàit përdù.
Chèich arlichia salvà a l'é stàita conservà ant la cesa ëd Sant Ësteo ëd Bològna, dont n'òss a l'é stàit peui mandà an cadò a la catedral d'Osta, anté ch'a l'han arseivulo ël 1m d'avril dël 1760.
Canonisà dël 1494, dël 1720 a l'é stàit diciarà dotor ëd la Cesa.
