Ël topònim d'Arvàuta a l'é atestà dal 985 ant la forma Ripa Alta che, com as peul intuì, as riferiss a la posission elevà dël borgh an sla riva dla Bormia. Sécoj pì tard, ël pais a l'é cità tanme Ripalta Vallis Bormida, Rivalta de Valle Burmie e Rivalta de Burmia. La gran fertilità dle tère d'Arvàuta a lassa pensé ch'ël teritòri a fussa abità dagià an época preistòrica, contut che ij prim artrovament archeològich a armonto mach a l'época roman-a. Ant l'Età 'd Mès a l'é passà dal Contà d'Àich ai possediment ëd la Marca Aleràmica. Dël 1191 ël pais a l'era goernà da 'n consortil ëd famije e a l'avìa anandià na liansa con la Comun-a 'd Lissandria. Dël 1216 ëdcò Arvàuta a dven libera Comun-a e as goerna daspërchila, an dotandse dij sò Statù. Un sécol pì tard, dël 1331 a intra a fé part dël Marcheisà ëd Monfrà, ch'a l'era regiù da Teodor Paleòlogh. Ij marchèis a l'han anfeodà ël pais pì vire: dël 1477 al roman Pietro Tibaldeschi, dël 1489 a Pietribo Bobba, dël 1492 a Costantino Comneno, dël 1521 a Marcantòni Arbeu 'd Gatinera. Ël feod a passa an sucession arditaria për pì che un sécol a le branche dla famija Gnan-a Gatinera, peui dël 1680 ël feod a l'é vendù a Giaco Otavian Ghilini, marchèis ëd Maransan-a. Soa famija a goernerà 'l feod fin al 1797 con l'abolission dël feodalésim.
Dël 1708, an séguit a la guèra 'd sucession ëspagneula e al sucessiv Tratà d'Utrecht, Arvàuta a passa ansema a tut ël Monfrà al Ducà 'd Savòja 'd Vitòrio Medeo II e pì tard al Regn ëd Sardëgna. D'apress a l'época dla dominassion fransèisa ëd Napoleon Bon-a-part, dël 1815 a torna ant ël Regn ëd Sardëgna e a l'é aministrà sota a la Division (peui Provinsa) ëd Lissandria, a la Provinsa (peui Sircondari) d'Àich e a l'é a cap d'ën Mandament comprendent ëdcò Castelneuv an Bormia, L'Orsera, Morzasch e Visòn.