Astrantia major
Vos an lenga piemontèisa | |
Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
Descrission[modìfica | modifiché la sorgiss]A l'é na pianta ch'a viv sempe, ma anual; as riproduv con ëd gëmme butà al livel dël teren, non na gamba pòrta fior longa, con pòchi branch e pòche feuje; la gamba a l'é pla, drita, auta da sinquanta a sent cm. Le feuje basaj a son palmà e con dij picoj longh, an mentre cole dla gamba a l'han sovens ël picol. Le fior a son dij bicer motobin cit a sinch pétaj, con sinch stam e un picol longh. Ambient[modìfica | modifiché la sorgiss]A chërs ant le zòne montagnose, al bòrd dij bòsch, ant ij pra e ij busson ëd mesa montagna; raira an pianura, a-j piaso ij teren calcaros. Fioridura[modìfica | modifiché la sorgiss]Da magg a stèmber. Particolarità[modìfica | modifiché la sorgiss]Ël nòm Astrantia a riva dal latin aster, ch'a veul dì stèila, con arferiment a la forma a stèila 'd soe fior. A l'é na pianta sarvaja, ma a ven coltivà për soa bela fioridura e përchè a soporta dle temperadure motobin frèide.
Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse[modìfica | modifiché la sorgiss]
|