Bagnet ross

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Ël bagnet ross a l’ha la midema valensa dël bagnet vert. Daspërchiel as dòvra con la carn bujìa, ma as peul dovresse ëdcò për fé al ross cheich-còs (anciove, tomin ò lenga, për resté ant sël clàssich).

Ingredient

6 ò 7 tomàtiche ëd cole motobin madure
2 siole
Na caròta
Dontre fiosche d’aj
Në spagnolin ëd coj ch’a mòrdo brut
120 g. ëd sùcher (a esse tradissionaj as dovrerìa l’amel)
Asil ëd vin nèir
Euli d’oliva
Sal

Ciapolé fin-e le verdure, lë spagnolin e l’aj. Buté tut ant na cassaròla giontand-je un bicer d’euli, ël sùcher e na cuciarà d’asil. Se av pias pì fòrt as peul butessne doj, ma pitòst giontene peui che nen esageré tut sùbit, e tnisì present che l’asil càod as sent sempe dë pì che nen da frèid.

Fé cheuse col feu pì cit che i peule, e nen manch che tre ore (mej quatr ò sinch). Passà le prime doj ore salé, che ël gust a l’é già pitòst ciàir e a resta belfé regolesse. Finì dë cheuslo passelo a la siassa për gavé via le grumele (se i l’eve nen na siassa a va bin ëdcò un gròss colin da the). Quand a l’é sfreidasse travaselo ant na bornija e coatelo con un bon centim d’euli d’oliva.

Daspërchiel a l’ha nen vàire dë manca dë mitoné, nopà che la ròba faita al ross a l’ha dë manca dë mitonesse dontre dì për fé che ij gust as marìo.