Bernardino Biondelli
Bernardino Biondelli, nassù a Zevio ai 14 ëd mars dël 1804, a l'é stàit un lenghista, numismàtich e archeòlogh italian. A l'é mòrt a Milan a j'11 ëd luj dël 1886.
Biografìa
[modìfica | modifiché la sorgiss]Apress d'avèj mostrà matemàtica, stòria e geografìa ant le scòle 'd Veron-a e d'autre sità dël Véneto, dël 1839 a l'é trasferisse a Milan, anté a l'ha colaborà con ël Politécnich e anté a l'ha fait dle publicassion ëd lenghìstica, unificà dël 1845 con ël tìtol Studi linguistici.
A l'é 'dcò ocupasse dle lenghe indoeuropee e 'd dialetologìa.
Dël 1849 a l'é intrà ant ël Gabinetto numismatico, antlora a la Biblioteca nazionale braidense, anté a l'é stait conservador fin-a al 1883; dël 1869 a l'ha publicà 'l sagi La Zecca di Milano.
A l'é ocupasse 'dcò d'archeologìa, argoment dont a l'é stait nominà professor a l'Accademia scientifico-letteraria di Milano dal 1859 al 1884, e 'd lenghìstica dle siviltà pre-colombian-e. Soe arserche dzor sti argoment a son staite publicà tra 'l 1858 e 'l 1869.
A l'é storà al simiteri Monumental ëd Milan.
Saggio sui dialetti gallo-italici
[modìfica | modifiché la sorgiss]L'euvra pi amportanta 'd Biondelli a l'é 'l Saggio sui dialetti gallo-italici, anté a presenta n'afresch ëd le lenghe piemontèise, lombarde, emilian-romagneule e lìgure, butandje a confront. A fà l'ipòtesi che cheich caràter ëd le lenghe gal-itàliche a sìo dovù al comunsostrat séltich.
Euvre
[modìfica | modifiché la sorgiss]- La zecca e le monete di Milano : Dissertazione, Tipografia di Giuseppe Bernardoni, Milano, 1869
- Poesie lombarde inedite del secolo XIII, 1856
- Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853
- Di una Tomba Gallo-Italica scoperta a Sesto Calende sul Ticino, 1867
- Studii sulle lingue furbesche, 1846
- Dei goti e della loro lingua
- Amori di Carlo Gonzaga e di Francesco de Medici, 1861
- Studii linguistici, 1856