Erica carnea
 |
Vos an lenga piemontèisa |
| Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
Descrission[modìfica | modifiché la sorgiss]A l'é busson nan, aut da quìndes a quaranta cm, con gambe sutile e lignose e feuje a uja motobin vërde, dle vire color dël bronz. Le fior a pendo, gropà an fassëtte da un-a a tre, a forma ëd ciòca a quatr ponte, reusa pi o men sfumà. La forma a ciòca a l'é përchè ij pétaj a son fondù an tra 'd lor. Ant le fior a-i son eut stam scur e në stil pi longh, che a përmëtt l'ampolinassion quand che le babòje a-j bato an drinta. Na varietà con le fior bianche a l'é classificà com Erica carnea albina. Ambient[modìfica | modifiché la sorgiss]A chërs ant ij bussoné bass, ant ij prà e ij pra pasturà, ij bòsch ëd conìfere, ij teren calcaros, da 300 m fin a 2.200 m. Fioridura[modìfica | modifiché la sorgiss]Da fërvé a giugn. Particolarità[modìfica | modifiché la sorgiss]L'Erica carnea, conossùa dcò com bru, a l'é ùmila ma arzistenta. Ël nòm a riva dal grech e a veul dì rompe, përchè con le rèis a romp le ròche. Le fior a intro ant la preparassion ëd tisan-e e rimedi diurétich, dovrà dzortut për le cistit. Ël bru a l'é na pianta parsialment proteta.
Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse[modìfica | modifiché la sorgiss]
|
