Massimo Quaglino

Da Wikipedia.
Vos an lenga piemontèisa
Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Pitor e dissegnator.
Massimo Quaglino a l'era nassù al Francó ai 15 ëd giugn dël 1899, fieul ëd në slé e darié ëd quatr frej.
A quatr agn, tuta la famija a l'ha tramudà a Turin. A l'ha studià a l'anstitù Plana, andoa a l'ha strenzù amicissia con Pinin Pacòt.

A l'ha amprendù a pituré daspërchiel e sò prim dissegn a l'é stàit publicà an sl'arvista Il Fischietto; an col ambient a l'ha conossù Golia.
Dël 1917 a l'é partì a combate durant la prima guèra mondial. Apress la guèra a l'é vnù arnomà tanme ilustrador, dissegnator e caricadurista, an colaborand con vàire publicassion, dont Cuor d'Oro, e con la Lenci. Da sò prim nùmer, dël 1931, a l'ha colaborà a l'Armanach Piemontèis. Për la FIAT e, pi anans, për la Cinsan a pronta dj'areclam.

Dël 1942 a l'é torna ciamà a j'arme ant un còrp ëspecial d'artista ancarià d'arpresenté j'aveniment ëd la guèra.
Dël 1955 a-j dan la cadrega ëd Decorassion a l'Academia Albertin-a 'd Turin, ma a chita l'ansegnament dël 1960.

A l'é mòrt a Turin dël 1982.

Euvre prinsipaj[modìfica | modifiché la sorgiss]

  • Festa campagnin-a (1928, tempra su papé, 47x65 centim)
  • Festa sël pra (1928, tempra su papé, 46x65 centim)
  • Sposalissi (1929, euli su tàula, 43x35 centim)
  • Fior (1951, euli su tèila, 70x60 centim)