Sebastiano Grandis

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Sebastian Grandis a l'era nassù a San Dalmass ëd Tenda ai 6 d'avril dël 1817 e a l'é mòrt an soa ca ëd Turin ai 10 ëd gené dël 1892.

La formassion[modìfica | modifiché la sorgiss]

Livrà jë studi elementar, Grandis a l'é intrà al Real colege ëd Vintmija e peui al colege ëd Coni. Apress a l'ha studià a l'Università ëd Turin. Ai 21 ëd luj dël 1841 a l'ha passà l'esam pùblich d'anginié idràulich.

Sò travaj e soa cariera[modìfica | modifiché la sorgiss]

Dël 1844 Grandis a l'ha fàit part ëd la comission dë studi për le ferovìe dël regn ëd Sardëgna e doi agn apress a l'é stàit mandà an Belgi, për fé pràtica ant la costrussion e la gestion dle ferovìe, ansema con sò somà Sommeiller.

Dventà anginié dë sconda class, a l'ha travajà a la realisassion dla linia feroviaria Turin-Génoa, sota la diression dl'anginié Maus. Dël 1851 a l'é dventà anginié 'd prima class e, dël 1854, a l'é stàit nominà sivalié dl'Órdin dij Sant Morissi e Làser.
Con decret dij 4 ëd novèmber 1857, ansema a Sommeiller e Grattoni, a l'é stàit nominà diretor dij travaj dla galarìa dël Fréjus, con na paga ëd 10.000 lire l'ann. Dël 1859, durant la sconda guèra d'indipendensa, a l'é ocupasse dël traspòrt për ferovìa dij soldà fransèis, ch'a rivavo dal Monsnis e da Génoa.
Dal 1867 al 1872 a l'ha fàit part dël Consèj superior dij travaj pùblich, a Firense.

Antratant, dël 1869 a l'era mariasse con Antonietta Imberti.
Andàit an pension dël 1872, Grandis a l'é tornà a Turin.