Silvio Balbis

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Silvio Balbis a l'era në scritor piemontèis, nassù a Caraj ai 29 d'otóber dël 1737.

Biografìa

A l'ha squase sempe vivù a Salusse, dòp ch'a l'era vnù teòlogo a l'Università 'd Turin.
A l'é mòrt a Salusse ël 25 ëd luj dël 1796.

Euvre

E a l'è n'onest àutor ëd vàire géner literari. Quatr sonet an piemontèis a son ëstàit publicà dzora a un dij Parnas piemontèis. Ëd cheidun a son disponìbil ëd frament.

Margritassa

“	Ij giari a l'ero lì chiet ch'a ronfavo, Cogià ant un gran përtus vzin a un lëgné; E ant col moment, chi sà! fòrsi a sognavo, D'essi entrà ant quàich dispensa o ant quàich grané. ...	”
—Margritassa

Testament d'un can

“	Dagià ch'j'heu da murì, për nen lassé, Dòp mè decess d'ambreuj ai mè parent, Fin ch'j'heu la testa ciàira e i peuss parlé, J'heu pensà 'd fé doi righe 'd testament. ...	”
—Testament d'un can

La vidoa ëd sinch òm

“	Verament, quand i fas ël paragon Dlë stat ch'j'era na vòlta e 'd col ch'i son I treuvo ch'j'é na bela diferensa Da l'essi con un òm a l'essne sensa. ...	”
—La vidoa ëd sinch òm

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

Gianrenzo P. Clivio - Profilo di storia della letteratura in piemontese