Gelindo

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Introdussion Ël Gelindo a l'é un drama sacrà popolar conossù ant tut ël Piemont. A l'é la prima euvra teatral piemontèisa, anco' d'ispirassion sacra ma andova a intra già l'element profan. A-i n'a j'é n'edission dël 1896, cudìa da Rodolfo Renier, bin soagnà da na mira filològica, basà su doe variante dël 1839 e dël 1842. Test L'euvra a l'é an doe lenghe, ij përsonagi popolar a parlo an piemontèis monfrin, ij përsonagi sàcrà e ij nòbij a parlo an italian nen natural. La stòria a l'é ambientà ai temp ëd la nàssita ëd Nosgnor. Gelindo, come Giusep e Marìa, a dev andé a fesse registré, an càusa a le "materii [...] d'ist nòst bislach d'amparator 'd vorej ch' ticc as vago fé scrivi". A manca nen na pcita denonsia sossial: "Ma tant a l'è, après dij sgnori el par [a smija] ch'la carn dël povr òm sia carn d'aso". A son proverbiaj le racomandassion che Gelindo a-i fa a soa fomna dnans ëd butesse an viage. Tante vòlte a smija ch'a vada e peui a torna andaré për gionteje anco' quàich consèj. A l'era comun-a an Piemont l'espression Gilindo a artorna, për indiché cole përson-e che, con sò comportament, a arcordavo costa sena ch'a duvìa esse bin familiar për tuti ij piemontèis. Na part ëd Gelindo : “ Già qui a n'i-é pì temp da perdi. A l'è méj andé, e ancor pì ch'a stagh as-cè a l'é sèmper pés, perchè la fiòca cala e la frégg chërs. E peu, veut ch'at diga? J'ordo ancor pì prest ch'as aubdisso, a l'é sèmper méj. ” E pì anans: “ J'òmi, er bzògna ch'i abo pasiinsia: nojaotër dòni a soma pì firbi 'd lor, e 'l proverbi o dis ch'n'an soma in-na pì do diavo ” Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse Gianrenzo P. Clivio - Profilo di storia della letteratura in piemontese

Aiuto per la lettura Ayuda para la lectura Help for Reading Rintré ant la Piòla Contaté j'Aministrator Lìber për Amprende Coression ortogràfica Tastadura piemontèisa Portaj e Proget Agiut pr'ij Contributor Travajòt sempi