Ottavio Pastore

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Giornalista. Ottavio Pastore a l'era nassù a La Spessia ai 15 ëd luj dël 1887.

Avzinasse motobin da giovo al sossialism, dël 1902 a l'é intrà ant la Federassion dij Giovo Sossialista.
Dël 1903 a l'ha fondà e dirigiù l'ebdomadari La nuova parola.
A l'é stàit consijé comunal e vice-sìndich ëd La Spessia.

Dël 1912 a l'ha tramudà a Turin e ant ël 1914 a l'é stàit elegiù segretari dla session sossialista turinèisa.
A l'é angagiasse për ch'as publichèissa na pàgina turinèisa dl'Avanti!, lòn ch'as realisrà d'lë dzèmber 1915, e a l'ha peui realisà l'edission piemontèisa dël giornal, ch'a l'é surtìa d'lë dzèmber 1918.

Ant ij prim di dij batibeuj ëd Turin contra la guèra, dl'ost 1917, Pastore a l'é stàit arestà e butà an përzon për chèich mèis, con d'àutri dirigent sossialista. Soe posission a j'ero intransigente, an polémica contra j'arformista.
Delegà ant ël 1918 al congress sossialista ëd Roma, ant ij doi agn apress, an contat ës-ciass con la class ovriera turinèisa e ël moviment ordinovista, a l'ha madurà posission arvolussionarie. Al moment ëd la separassion ëd Livorn a l'é antra ij fondador dël Partì Comunista d'Italia.

Ant j'agn apress a l'é angagiasse ant la diression e l'organisassion dël PCI e a la fondassion dl'Unità (1924) a na dventa diretor.
Ant le lòte dle corent a l'anterior dël partì a l'era an sle posission d'Angelo Tasca (la drita, e sòn a sarà për chiel ant l'avnì na sorgiss d'ameiror), ma a l'ha nen podù pijé part ativa al debat polìtich përchè a l'era arsercà da la polissìa, che a la fin a l'ha arestalo ant l'otóber 1926.
Liberà apress ses mèis ëd përzon, a dev ëscapé a la cassa djë squadrista; as trasferiss a Triest, Roma, Milan, fin-a ch'a dev tramudé an Fransa.

Dël 1927 a l'é condanà, an soa assensa, a des agn ëd përzon e a tre ëd vigilansa. Antratant, barà fòra ëd Fransa për atività sindacal (a travajava a la comission dla man d'euvra strangera), a l'ha emigrà a Brussel e, ant ël 1928, a riva a Mosca tanme delegà al VI congress dl'Antërnassional Comunista. A resta a Mosca fin-a al 1937, an fasend vàire atività: a l'ancamin al Komintern e a l'Antërnassional dij sindacà ross, peui a l'Anstitù agrari antërnassional e a la Scòla leninista, andoa a l'ha tnù un cors an sël moviment ovrié dl'Italia.
An costi agn, ël clima opressiv dlë stalinism a l'avìa bele che isolalo, e a j'arprociavo soe posission ëd drita. Tutun a l'ha seghità a travajé e a scrive, ëdcò an sla Pravda con lë stranòm Carlo Rossi. Ëd tansantan a fasìa dij lest vir an Fransa e Belgi, për mantnì fòrte le liure con le partìe d'antifassista emigrà da l'Italia.
Dël 1938 a l'é rintrà an Fransa, anté che a l'ancamin a l'ha dirigiù La voce degli italiani, ël giornal dj'emigrà antifassista.

S-ciopà la guèra, a riess a scapé da la polissìa alman-a e a treuva da vive a la bel e mej an travajand da contàbil. Dlë dzèmber 1943 a l'é arestà a la frontera antramentre ch'a serca ëd passé an Italia për partissipé a l'Arzistensa.
A la mità dël 1944 a l'é liberà daj partisan da la përzon ëd Susa e a pija part ativa ant la guèra antifassista.

Apress la Liberassion, Pastore a l'ha travajà a la Ca editris Viglongo e torna a l'Unità, dont a l'é stàit diretor ëd l'edission turinèisa ant ël 1947-1948. Dal 1948 al 1963 a l'é stàit senator.

A l'é mòrt a Roma ai 28 ëd giugn dël 1965.
A l'era marià con Olga, ëdcò chila antra ij fondador dël PCd'I.