Umbert III
Vos an lenga piemontèisa | |
Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
La lòta contra l'imperi[modìfica | modifiché la sorgiss]La vita d'Umbert III e sò longh goern, caraterisà da l'arzistensa e la lòta për conservé sò stat, a corëspondo për bon-a part a l'imperi ëd Barbarossa. Ël tentativ mnà da Federich I ëd fortì torna l'autorità imperial as opon a l'indipendensa dij prinsi ëd Savòja. Ij Savòja a j'ero për tradission fidej al papa ëd Roma.
Sòn a fa nasse ij contrast an tra Umbert e l'amperator Federich I, ch'a vorìa gavé podèj e tère al papa Adrian IV.
Chiel-sì a strenz n'aliansa con la lija lombarda e Umbert as buta da soa part.
Cand Adrian IV a meuir, pròpe ant ël pien dël contrast, ij cardinaj a nòmino sò sucessor Rolando Bandinelli ch'a pija ël nòm ëd Lissànder III; ël Barbarossa a pròvoca un sisma an sostnend l'antipapa Vitor IV. Umbert a l'avìa provà a aliesse con Enrich II, re d'Anghiltèra.
A manda l'abà ëd San Michel dla Ciusa tanme ambassador për butesse d'acòrd con Enrich II e fé marié la fija d'Umbert, Alis, con ël fieul d'Enrich, Gioann, pì tard ëstranomà ël sensa tèra.
L'acòrd a l'era che ij doi as sarìo mariasse cand Alis, ch'a l'era ancora masnà, a fussa dventà un pòch pì granda.
La dòta a sarìa stàita tuti ij possediment dij Savòja se Umbert a l'èissa nen avù dij fieuj mas-cc; dësnò la contà ëd Belley, ij castej ëd Pierre Châtel e Rossillon, la comba dla Rochette, ëd Montmajeur e d'àotre tère ancora. A Umbert a-j piasìa la vita solitaria e contemplativa. Costa anclinassion a l'avìa faje ëdcò trascuré j'anteresse ëd ca Savòja an Val d'Osta e costa a la fin a l'é vnùita a trovesse an na situssion ëscasi d'anarchìa. Umbert a l'é mòrt ant un dij sò castej ant ël 1189. Dël 1838 a l'é stàit proclamà beà da Gregòri XVI. Umbert III a l'ha avù quatr fomne, Faldiva ëd Tolosa, Geltrude ëd Fiandra, Clemensa ëd Zähringen e Beatris ëd Vienne, e tre masnà: Alis (promëttùa dël 1173 a Gioann, pì tard ëstranomà ël Sensa Tèra, mòrta dël 1178), Sofìa (mòrta dël 1202, ch'a maria Ass IV d'Este) e Tomà, ch'a-j suced ch'a l'é ancor masnà. |