Attilio Mussino

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Dissegnator e pitor. Nassù dël 1878 a Turin, a disdeut agn a l'é intrà a l'Academia Albertin-a, anté ch'a l'é stàit anlev ëd Gilardi e Grosso. A fa sò debut da pitor dël 1908, a la Promotris dle Bele Art.
Sò travaj pì amportant a l'é stàit tutun col dël dissegnator e dl'ilustrador (an firmand-se mach Attilio): già ant j'agn dl'Academia a l'avìa colaborà a Il Fischietto, La Luna, Pasquino. A l'ha ilustrà dë stòrie an sël Corriere dei Piccoli, a l'ha colaborà a Cuor d'Oro, a Adolescenza e a l'ha fàit ij dissègn për vàire lìber ëd conte për masnà, dont Storia di uno schiaccianoci, Gingillino, Mondo birbone, Le orecchie di Meo.

Dël 1908 a l'ha anandià a colaboré con l'editor Bemporad për na neuva edission ëd Pinocchio, e costa a l'é stàita soa ciadeuvra, për la qual a l'ha prontà apopré 420 dissègn. La presentassion ëd s'euvra a l'esposission antërnassional ëd Turin dël 1911 a l'ha faje vagné an premi un diplòma d'onor e na mudaja d'òr.

Soa fomna Eugenia a l'era scritris ëd fàule che, ilustrà da Mussino, a son ëstàite publicà da Paravia.
Mortje sò fieul Giorgio (al front, durant la sconda guèra mondial) e soa fomna, Mussino a l'é artirasse a Vernant, ma a l'ha seghità a travajé. A l'é torna mariasse, con Margherita.
Attilio Mussino a l'é mòrt a Vernant ai 16 ëd luj dël 1954. A l'é sotrà al camposanto ëd Vernant; soa tomba a l'é gravà con j'ilustrassion ëd Pinocchio.