Natalia Ginzburg

	Vos an lenga piemontèisa
	Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Scritris an lenga italian-a.
Natalia Levi Ginzburg a l'era nassùa a Palerm ël 14 ëd luj dël 1916, an na famija ebrea ëd rèis triestin-e. Sò pare Giuseppe Levi a l'era professor universitari e a sarà peui ampërzonà për antifassism.

Natalia a l'ha ancaminà motobin tòst a scrive e a l'ha publicà soa prima conta a disdeut agn: I bambini, an sl'arvista Solaria.
Dël 1938 a l'ha marià Leone Ginzburg, professor universitari ëd literatura russa e colaborador ant la ca editris ëd Giulio Einaudi. Con ël cognòm ëd sò òm la scritris a sot-signërà soe euvre.

Dal 1940 al 1943 monsù e madamin Ginzburg a l'han vivù ant un paisòt ëd j'Abruss, andoa a son ëstàit mandà al confin. Ambelessì Natalia a l'ha scrivù sò prim romanz, La strada che va in città, publicà dël 1942 da Einaudi e sot-signà, për via dle laj rassiaj, con lë stranòm Alessandra Tornimparte.

Apress la mòrt ëd sò òm, massà dai fassista an fërvé 1944, la scritris a tramuda a Turin, andoa a taca torna a travajé për la ca editris Einaudi, ch'a publichërà tuti ij sò lìber. Dël 1947 a-i seurt sò scond romanz, È stato così.
Dal 1950 a ancamin-a un perìod ëd bondosa produssion literaria.

Durant un sogiorn a Londra, anté che sò scond òm Gabriele Baldini a dirigìa l'Anstitù italian ëd coltura, a scriv Le voci della sera, surtì dël 1961.

Dël 1983 Natalia Ginzburg a l'é stàita elegiùa al parlament tanme indipendenta an le liste dël Pci.
La scritris a l'é mòrta a Roma ël 7 d'otóber dël 1991.

Euvre prinsipaj

La strada che va in città (1942, romanz)
È stato così (1947)
Tutti i nostri ieri (1952)
Valentino (1957, archeujta ëd conte, Premi Viaregg)
Sagittario (1957)
Le voci della sera (1961)
Le piccole virtù (1962, archeujta dë studi)
Lessico famigliare (1963, romanz, Premi Strega)
Mai devi domandarmi (1970, archeujta dë studi)
Ti ho sposato per allegria e altre commedie (1970, cujìa ëd comedie teatraj)
Caro Michele (1973, romanz)
Paese di mare e altre commedie (1973, cujìa ëd comedie teatraj)
Vita immaginaria (1974)
Famiglia (1977, conta)
La famiglia Manzoni (1983)
La città e la casa (1984)