Giovanni Paolo Lomazzo
Vos an lenga piemontèisa | |
Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
Giovanni Paolo Lomazzo (conossù ëdcò con lë stranòm ëd Compà Zavargna) a l'era nassù a Milan ai 26 d'avril dël 1538 e a l'é mòrt-ie ai 27 ëd gené dël 1592. Soa famija a l'era imigrà a Milan da 'n Lomazzo (al dì d'ancheuj an Provincia ëd Còm), dont a l'ha pijait sò cognòm. L'euvra pitòrica[modìfica | modifiché la sorgiss]Coma pitor Lomazzo a resta part ëd la sconda generassion dij manerista. Sò prim ëstudi a l'ha faje sot a Giovan Battista della Cerva an Milan, vers ij 25 agn a l'é vnùit president ëd l'Academia dla Val ëd Blenio. Dël 1567 l'ha piturà na gran Alegorìa dla Festa dla Caresma për la gesia 'd Sant Agustin an Piasensa. A l'ha 'cò piturà na cùpola con la Glòria dj'Angej për la Capela Foppa ant la gesia 'd San March a Milan. Ant sëj mur ëd la midema capela a l'ha fàit ëdcò Ël droché 'd Simon Mago. Lomazzo a l'é vnùit bòrgno dël 1571 (a 32 agn), e d'antlora a l'é passà a scrive. Lomazzo scritor[modìfica | modifiché la sorgiss]Le soe euvre an italian a son:
Con ël nòm ëd Compà Zavargna, a l'avìa componù an milanèis:
As nòta ant sò milanèis na rotacisassion ëd j'artìcoj (pr'esempi ant la poesìa A r̂a comà Bettora), coma cola restà peui ant l'astësan e ant ël monfrin fin-a al dì d'ancheuj. Dij temp ëd la koinè lombard-véneta, la rotacisassion a l'era normal për gran part dël teritòri dla pian-a padan-a, com as ës-ciàira ant ij travaj ëd Bonvesin dr̂a Riva. [1] Euvre an toscan[modìfica | modifiché la sorgiss]Ëd sò travaj an toscan, doj a son restà coma pere miliar për ël dësvlup ëd la crìtica dl'art. Sò prim travaj, Trattato dell'arte della pittura, scoltura et architettura (dël 1584) a resta dedicà dzortut ai criteri dël decorum d'antlora, criteri che l'Arnassensa a l'avìa an part pijàit an ardità da 'nt l'antichità clàssica, e che a goernavo la consonansa antra le fonsion ëd l'andrinta dle costrussion e le sòrt ëd decorassion a pitura e scultura. L'àutr sò travaj Idea del tempio della pittura (dël 1590) a resta motobin pì astrat e metafìsich, e a smon na descrission ëd la natura e dla përsonalità dla gent basà ansima a l'idèja dij "Quatr umor". Sta descrission chiel a la deuvra për spieghé la fonsion ëd l'individualità ant ël giudissi e l'anvension artìstica. Sò travaj ëd crìtich as fonda ansima a tre aspet:
Ël contribù ëd Lomazzo a la crìtica dl'art a l'é stàit dzortut soa estrassion sistemàtica ëd concet astrat, pitòst che cola sempia lista 'd conte coma cole ëd Giorgio Vasari ch'a l'avìo caraterisà la generassion anans ëd chiel. Euvre an milanèis[modìfica | modifiché la sorgiss]A ra comà Bettora[modìfica | modifiché la sorgiss]Ant la poesìa A ra comà Bettora ël Lomazzo a parla dle soe dificoltà a poeté. L'inissi:
A on penciò d'on bezz[modìfica | modifiché la sorgiss]Ant la poesìa A on penciò d'on bezz ël Lomazzo a polemisa con n'àutr pitor. L'inissi:
Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse[modìfica | modifiché la sorgiss]
Anliure esterne[modìfica | modifiché la sorgiss]
Arferiment[modìfica | modifiché la sorgiss] |