Gottfried Leibniz
Vos an lenga piemontèisa | |
Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì. |
Gottfried Wilhelm Leibniz (o Leibnitz, von Leibniz) a l'é stàit filòsof rassionalista, matemàtich e òm dë stat. Sò pensé a l'ha avù n'anfluensa ancreusa ansima a tuta la filosofìa europenga ch'a l'é vnuje apress. A l'era nassù a Lipsia ël 1 ëd luj dël 1646 e a l'é mòrt a Hannover ij 14 ëd novèmber dël 1716. La gioventura[modìfica | modifiché la sorgiss]A vnisìa da na famija nòbila e coltivà e a l'é chërsù an n'atmosfera rica d'erudission: tre generassion ëd sò cé a l'avìo travajà për ël goern ëd Sassònia; sò pare e sò grand ëd mare a j'ero professor universitari.
Anlevà da sò pare protestant ant n'atmosfera rica ëd sens religios, già da masnà Leibniz a dimostrava notèivoj capassità d'amprende; da cit a l'era stàit mandà a la scòla Nicolai ëd Lipsia e da cand ch'a l'avìa ses agn a passava bomben ëd temp a lese ant la biblioteca ëd sò pare. Già ant ël prim perìod ëd soa produssion a-i son tant ëscrit ëd caràter giurìdich ('me Disputatio juridica de conditionibus, 1665; Disputatio de causibus perplexis in jure; 1666) che arserche ant ël camp ëd la lògica e dla matemàtica (Dissertatio de arte combinatorica, 1666). Dël 1666 la facoltà ëd Lipsia a j'arfuda la nòmina a dotor: la rason ofissial a l'é ch'a l'era tròp giovo. Antlora chiel a chita soa sità e a tramuda a Noremberga, andoa che an novèmber dël 1666 a passa sò dotorà a l'Università d'Altdorf con na memòria an s'un neuv métod, stòrich, ëd mostré ël drit (Nova methodo docendi discendique juris). An Altdorf a-j eufro na càtedra ëd drit, ma chiel a l'arfuda. L'angagg pùblich[modìfica | modifiché la sorgiss]Për tuta la vita Leibniz a cobia ai sò studi n'infatigàbil atività pùblica (dzortut polìtica e diplomàtica) che, bele che soens compagnà da na candidità utopìstica, a rendìa cont ëd soa vision fondamental dël savèj, conforma a la qual ël patrimòni dle conossense sientìfiche a dev avèj për but ël progress ëd la sossietà sivil. Sòn a s-ciairiss da na part l'anteresse ch'a l'avìa për j'inovassion tecnològiche gropà al dësvlup ëd la siensa (për esempi, a l'ha travajà chiel-midem a la progetassion ëd màchine për fé ij cont: soa calcolatris a podìa fé d'operassion pì complicà che cola ëd Pascal), da l'àutra jë studi da chiel ëmnà ant la filologìa e la storiografìa ch'a l'avìo d'amplicassion polìtiche, adressà a fortì l'unità stòrica e coltural ëd la nassion alman-a. An efet, da banda dj'ideaj universalista ch'a vëddìo ant la consiliassion religiosa un passage obligà për l'aprocesse dij pòpoj, Leibniz a cudìa ëdcò l'ideal dl'unificassion dl'Almagna. An visitand Noremberga, a l'avìa fàit conossensa con Johan Christian von Boyneburg, ch'a l'era stàit prim ministr dl'eletor ëd Magonza; Leibniz a dventa consijé a la canselerìa ëd cort dl'eletor ëd Magonza dël 1667, cand a l'era andàit a smonje sò Nova methodo docendi discendique juris.
Cost ancàrich a l'era l'ocasion ëd buté an pràtica sò ideaj polìtich.
Soa atività a ancamin-a con l'ancàrich d'assistent a la revision dlë statù. Ël perìod ëd produssion pì bondosa[modìfica | modifiché la sorgiss]Sò perìod a Paris, durà fin-a al 1676, a l'é stàit un faliment për soa mission diplomàtica, ma motobin drù da na mira filosòfica e sientìfica.
A l'é an coj agn che Leibniz a fa conossensa con A. Arnauld e N. Malebranche, a aprofondiss ël cartesianésim (dont a dirà soèns ch'a l'é ël vestìbol dla verità, ma mach ël vestìbol) e a fa amicissia con Christiaan Huygens, ch'a armarca sò talent matemàtich e a l'ancoragia a studié.
A ancamin-a antlora ël perìod pì fiamengh ëd soa atività ant la matemàtica e la fìsica. Dël 1673 a ancamin-a a travajé për ël duca Gioann Federich ëd Brunswick-Lüneburg, con ël qual a l'avìa corëspondù ëd tansantan. L'artorn[modìfica | modifiché la sorgiss]Dël 1676 ël duca a-j ciama ëd tramudé a Hannover, tanme bibliotecari ëd cort.
An efet, ës travaj a l'era mach un pretest për podèj buté an tren vàire inissiative: fondassion d'arviste sientìfiche, anstitussion d'academie, progetassion d'arforme polìtiche e religiose.
Leibniz as trasferiss, an passand prima për l'Olanda, anté ch'a rëncontra Spinoza, e a fa conossensa con Leeuwenhoek. La fin[modìfica | modifiché la sorgiss]Ël darié perìod ëd soa vita, già dai prim agn dël Setsent, a l'é sombr. Ij sò rapòrt con la ca dij Hanover a j'ero vastasse e a l'era slontanasse da la comunità sientìfica për soa rusa con Newton. La Royal Society a lo acusava d'avèj copià. Si da na part a l'é vera che an soa memòria dël 1684 Leibniz a l'avìa pà mensionà Newton, bele s'a l'era a conossensa 'd sò travaj as pensa ch'a sia rivà an manera indipendenta ai sò arzultà, ch'a vnisìo da na vision teòrica pì spantià e dont la formulassion a l'era mej. Ant ij darié agn a l'era vnùit malavi, ma a l'avìa goernà la fòrsa 'd travajé. A l'é mòrt sol e a soa sepoltura a l'é andaje mach sò segretari Eckhart. A l'era mai mariasse e a l'ha avù gnun-e masnà. Dël 1883 a l'han alvaje na statua a Lipsia. Sò caràter[modìfica | modifiché la sorgiss]Leibniz a l'era bon a travajé tant e an pressa; ëdcò an camin ch'a viagiava a passava sò temp a arzòlve 'd problema matemàtich. Soe contribussion sientìfiche[modìfica | modifiché la sorgiss]Ël pensé ëd Leibniz a forma na totalità orgànica dont ij vàire aspet (lògica, metafìsica, matemàtica e via fòrt) a son colegà. Matemàtica[modìfica | modifiché la sorgiss]A l'adoss la formassion ëd Leibniz a l'era pà matemàtica.
Apress sò rëncontr con Huygens, a les j'euvre ëd Pascal, Sluse, Grégoire de Saint-Vincent.
Për Leibniz la matemàtica a resta pà mach n'utiss.
So nòm a l'é dzortut gropà al càlcol diferensial e a l'anàlisi combinatòria. Leibinz a l'avìa tavòta ël crussi d'esse bin capì e a l'é, ansema a Euler ël pì gran creator ëd notassion matemàtiche, ch'as deuvro ancor dël di d'ancheuj: a antroduv d - abreviassion ëd diferensa - për la diferensiassion, la notassion , ël sìmbol , ch'a l'é la litra s dij sò temp, inissial dla paròla latin-a summa.
A l'é 'l prim a dovré ëd fasson sistemàtica ël pontin për la multiplicassion, ij doi pontin : për la division, e a l'é mersì a chiel e a Newton che l'usage dël sign = ëd Recorde a së spantia.
A l'é 'l prim ch'a deuvra la paròla fonsion. Dël 1683 a dimostra che tuti ij nùmer dla forma a son divisìbij për k si k a l'é 'n nùmer prim. Leibniz a l'é ëdcò anventor dël sistema binari, ch'a l'é a l'adoss dij modern ordinator. Na metafìsica rassionalìstica[modìfica | modifiché la sorgiss]Leibniz a arconòss na relassion d'isomorfism an tra pensé e lengage.
Un dij problema ansima ai quaj as concentra 'd pì ant j'agn ëd soa gioventura, e che d'àutra part a restrà sempe al sènter ëd soa riflession, a l'é col ëd la costrussion ëd na lenga universal e d'un sistema universal ëd rasonament, visadì na lenga concepìa 'd fasson d'assossié sìmboj sempi a 'n cit ansem ëd concet sempi e d'esprime qualsëssìa concet pì complicà për mojen ëd sìmboj compless arzultant da 'd combinassion conveniente ëd sìmboj sempi. An efet, l'idèja che ël pensé dl'òm a peula esse descrivù basand-se ansima a n'alfabet ëd sìmboj sempi regolà da liure sintàtiche rigorose a peul pà separesse da l'idèja ch'a esista un pur càlcol ëd le forme an general; parèj Leibniz a l'é mnà 'd na fasson natural a formolé n'esigensa ch'a sarà a la bas dij dësvlup ëd la lògica simbòlica moderna, visadì l'esigensa dl'assiomatisassion dël càlcol.
Për Leibniz costa ampostassion a l'é nen limità a j'aspet lògich-formaj, ma a fa part ëd na vision dël real ch'a pògia tuta su na metafìsica rassionalìstica ch'a assigna a la realtà na strutura ideal ch'a coincid con l'essensa ëd Dé.
An efet, për Leibniz la lògica a l'é nen mach ars demonstrandi, visadì n'ansem ëd procedure ëd dedussion, ma ëdcò ars inveniendi, visadì na lògica dla dëscuverta e dl'anvension ch'a përmet d'intré andrinta a le còse.
Parèj, l'arserca an sle proprietà formaj dla lògica e dla matemàtica a l'é da consideré part ëd na vision global ch'as fonda an sla metafìsica (e miraco ëdcò an sla teologìa). Filosofìa[modìfica | modifiché la sorgiss]Leibniz a l'é, ansema a René Descartes e Baruch Spinoza (dont a pija bon-a part ëd soa filosofìa an sl'ética), un dij grand rassionalista dël sécol ch'a fa XVII. Soa filosofìa as arfà a la tradission scolàstica ma a antìssipa ëdcò la lògica e l'anàlisi moderne. As manifesta dnans ëd tut an sò otimism. Dël 1670 a l'ha scrivù na monografìa an slë stil filosòfich, antrodussion a n'edission d'Anti-barbarus ëd Nizolius: esse precis e ciàir, a fortiss, a l'é lòn ch'a-i va ant lë stil filosòfich e la mej lenga për oten-e sòn a l'é l'alman. La stra lògica a la nossion ëd sostansa[modìfica | modifiché la sorgiss]La conession an tra lògica e metafìsica a dà cont, almanch an part, dla liura an tra la teorìa dla proposission ëd Leibniz e ël concet ëd sostansa.
Leibniz a arfuda la sostansa tanme estension, dagià che lòn ch'a l'é spantià as peul divid-se, mentre la caraterìstica essensial ëd la sostansa a l'é l'unità assolùa.
A propon donca un concet ëd sostansa tanme sènter ëd fòrsa, ch'a trassend la dimension material dl'estension, combin ch'a n'é premëssa e fondament.
Scond chiel tute le caraterìstiche dla natura estèisa (resistensa, moviment e via fòrt) a manifesto gnente d'àutr che l'assion ëd fòrse che, d'àutra part, a son nen ëmzuràbij dal pont ëd vista dl'estension corpòrea. Le preuve dl'esistensa ëd Dé[modìfica | modifiché la sorgiss]Për Leibniz a-i son quatr preuve dl'esistensa ëd Dé: l'argoment ontològich, l'argoment cosmològich, l'argoment ëd le verità eterne e l'argoment ëd l'armonìa preordinà. L'argoment ontològich a pija la preuva ontològica d'Anselm d'Osta e a la completa con la dimostrassion dla possibilità ëd Dé definì tanme l'esse pì perfet. L'argoment cosmològich a fortiss che al mond tut a l'é contingent, visadì a sarìa possìbil da na mira lògica che a esistèissa nen, e sòn a val ëdcò për l'univers antegr. Scond Leibniz, tut a dev avèj na rason suficenta e la rason suficenta për l'univers a na dev esse fòra e costa-sì a l'é Dé. L'argoment ëd le verità eterne a l'é ch'a dev ess-ie na rason për tut ël mond contingent e la rason a peul nen esse 'dcò chila contingenta, ma a venta sërchela an tra le verità eterne, visadì cole afermassion ch'a son sempe vere. Coste verità eterne a son pensé ant la ment ëd Dé. La mònad e l'armonìa preordinà[modìfica | modifiché la sorgiss]Lòn che Leibniz a antend për nossion andividual a l'ha d'amplicassion amportante da na mira metafìsica.
Da già che costa nossion a dev esse esaurienta, a na ven che conforma a Leibniz minca sostansa a l'é descrivìbil an manera autònoma e a forma parèj un mond a part, indipendent da minca àutra còsa, gavà che da Dé.
A nass parèj ël concet ëd mònad, visadì na sostansa sempia, pà spantià, nen divisìbil, ch'a peul nen ësvanì e ch'a peul nen avèj na sorgiss natural, an podend mach ancaminé për creassion e finì anientà.
Le mònad a son le sostanse andividuaj e sempie, sènter ëd fòrsa e d'atività, ant l'istess temp spirituaj e fondament ëd l'atività corpòrea.
Ëd conseguensa a-i é nen manera dë spieghé 'me na mònad a peussa cangé o esse modificà an soa anteriorità da chèich àutra creatura: conforma a Leibniz le mònad a l'han pa dë fnestre a travers le quaj as peussa intré o seurte. La libertà[modìfica | modifiché la sorgiss]Costa vision a smonìa ëd dificoltà an relassion al problema dël lìber giudissi: 'me ch'a l'é possìbil buté d'acòrd la libertà përsonal e la previdensa ëd Nosgnor? Leibniz a fa diferensa an tra necessità e sicurëssa.
La prima a l'é na nossion definìbil an dij termo lògich: a l'é necessari tut lòn dont la negassion a men-a a na contradission.
Nompà, la sicurëssa a l'é mach na modalità gnoseològica: Nosgnor a l'é sigur an partensa ëd lòn ch'a-i ancapitrà, ma sòn a gava gnente a la libertà dl'òm an tra le vàire sernie ch'a son nen contraditòrie.
Leibniz a pògia ël concet ëd libertà ansima a col ëd possibilità e, ant l'istess temp, ëd contingensa: a l'é për decret ëd Nosgnor ch'a l'ha soasì pròpe cost mond che le còse a son andàite parèj, e nen për na necessità lògica, tant a l'é vera ch'a sarìa ëdcò concepìbil un cors dj'event diferent. Leibniz, tanme Spinoza, a fortiss che la libertà a consist a andé da press a la rason e la s-ciavensa a l'é andeje dapress a le passion. Ant l'amor un a treuva la gòj ant ël boneur ëd cheidun d'àutr e d'l'amor a-i ven-o la giustissia e la laj. La mal[modìfica | modifiché la sorgiss]Leibniz a dovìa dé na rason dl'esistensa dla mal ant ël mej dij mond possìbij. Con ës but, a marca na distinsion an tra tre qualità ëd mal: la mal metafìsica, o imperfession, vorsùa ëd fasson incondissionà da Dé tanme essensial a le creature; la mal fìsica, 'me 'l dolor, vorsùa 'd na fasson condissionà da Dé tanme punission o coma mojen për na bin pì granda; la mal moral, ël problema pì grand, che Leibniz a preuva a giustifiché an vàire manere, për esempi an fortend ch'a l'é mach permëttùa e nen vorsùa da Dé, përchè tutun un mond con la mal a resta mej ëd minca àutr mond possìbil. A venta però arconòsse che an costa manera Leibniz a dà pà na spiegassion convincenta dla chestion. Soa vision ëd la natura[modìfica | modifiché la sorgiss]An soa vision ëd la natura, che a consìdera tanme union ëd doi mond, col ëd j'òm e col dle còse, Leibniz a aceta l'ampostassion mecanicìstica dla fìsica dël Ses-sent, combin ch'a j'arconòssa nen d'esse l'ùnich livel possìbil d'arpresentassion, dagià che a peul dé cont mach dl'univers fenoménich.
Da giovo Leibniz a aderiss ai prinsipi dla fìsica cartesian-a, dont as dëstaca viaman.
Ant na litra dël 1669 a Jakob Thomasius a fortiss che la spiegassion mecànica dla natura për mojen ëd grandëssa, figura e moviment a l'é nen an contrast con la Fìsica d'Aristòtil, anté che chiel a treuva pi 'd verità che ant le Meditassion ëd Descartes.
Tutun, an na monografìa dël 1668, a fortiss che coste qualità dij còrp a l'han da manca d'un prinsipi nen corporal, visadì Dé, për na spiegassion pì ancreusa. La gnoseologìa[modìfica | modifiché la sorgiss]An contraposission a Locke, conforma al qual tute le conossense a ven-o d'l'esperiensa, Leibniz a sosten la tesi dlë spoticism, fortend che ant l'ànima a l'é già presenta a livel potensial tuta la conossensa.
Chila-sì as dësvlupa an passand da përcession disordinà e nen ciàire a idèje ciàire e vuajante.
L'esperiensa a l'ha la fonsion, a travers la përcession, ëd dësvijé na potensialità ch'a l'é andrinta a la natura dl'ànima midema.
Leibniz a sërca parèj ëd sodësfé le diferente esigense smonùe dal rassionalism e da l'empirism.
Për cost tentativ ëd fé na sìntesi ordinà dle doe opòste tendense dla filosofìa moderna, bele che sensa sucess, a l'era stàit considerà un dij pì amportant precursor dl'idealism da la storiografìa ëd derivassion hegelian-a. Àutre contribussion[modìfica | modifiché la sorgiss]La lista dle chestion dont a l'é anteressasse Leibniz a l'é dësmisurà. A pòrto sò nòm[modìfica | modifiché la sorgiss]
Euvre prinsipaj[modìfica | modifiché la sorgiss]
An cost'euvra Leibniz a consìdera la nossion ëd continuità an arferiment ai travaj ëd Francis Hotman.
A l'é 'n tentativ gropà al proget ëd tuta soa vita d'un simbolism e d'un métod ëd pensé arformà.
A l'é considerà ël prim travaj ëd combinatòria.
A tenta n'arcostrussion dël corpus juris e a conten la prima arcognission ciàira dl'amportansa dël métod ëstòrich an drit.
Monografìa an doe part an sël moviment tanme spiegassion dij fenòmeno corpòreo: la prima prima part, an sij moviment concret, a l'é dedicà a la Royal Society; la sconda, sij moviment astrat, a l'Academia 'd Paris.
A l'é l'ùnich sò travaj filosòfich complet, ch'a l'avìa ancaminà a scrive su arcesta dl'argin-a Carlòta ëd Prussia ch'a vorìa na réplica a Bayle ch'a sostnìa l'oposission an tra fé e rason.
Në sbòss ëd sò sistema, scrivù për ël prinsi Genio ëd Savòja.
Leibniz a travajava con pòca continuità e sistematicità a soe euvre, lòn ch'a n'ha rendune difìcil la publicassion.
Soens ij sò travaj a son mach dë sbòss peui bandonà o ëd nòte provisòrie; mincatant as trata ëd litre amportante (indispensàbij për conòsse sò pensé). Dël 1923 l'Academia dle Siense prussian-a a l'ha ancaminà n'edission completa ëd soe euvre, ancor nen livrà. |